Ir al contenido principal

"El viejo puente del Miño (1866-2011" de Albino Prada Blanco

Albino Prada Blanco, profesor na Facultade de Ciencias Económicas e Empresariais da Universidade de Vigo, publicou o pasado día 7 de abril unha interesante reflexión sobre a Ponte Internacional sobre o río Miño na súa habitual columna “Celtas cortos” de La Voz de Galicia. Recolle neste artigo algunhas das opinións expresadas no seu relatorio, de grande interese e merecente dunha atinada reflexión tanto polos responsables politicos da nosa cidade como polos propios cidadáns, pronunciado no Seminario Internacional “125 anos da Ponte Internacional, unindo xentes, territorios e culturas” celebrado en Tui e Valença o días 18 e 19 de marzo pasado



El viejo puente del Miño (1886-2011)

Jueves 07 de abril de 2011



C elebramos los 125 años de vida de un puente entre Galicia y Portugal. Yo, que soy de Miño arriba, no me puedo imaginar cómo durante diecinueve siglos se arreglaron entre Tui y Valença sin un puente romano. Con barcas. Tuvo que llegar, con retraso, la revolución industrial (hierro y vapor) para que el ferrocarril obligase a resolver este enigma. No sin retardos centrípetos madrileños y lisboetas. Sucedió a finales del siglo XIX.

En el siglo XX el viejo puente vio cómo Europa disolvía una frontera (que dos Estados solos no hubiesen superado) y cómo esa misma Unión evitaba dos monedas. Nos hicimos más ricos y menos desiguales, multiplicamos viajes e intercambios. Y el vapor del carbón fue declinando. El uso secundario del puente (para peatones y carromatos) se hizo principal. Llegaron los atascos, el colapso, las colas hasta O Porriño o Vilanova? y el puente del vapor de carbón tuvo un heredero a la medida del petróleo y el transporte por carretera. Justo en una de las dos localizaciones rechazadas en 1897. Un puente de autovía, un puente fast, rápido, para ir deprisa (a 110 por hora).

A comienzos del siglo XXI el viejo puente espera y necesita un nuevo heredero. Será en la otra localización rechazada en 1897. Esta vez para que trenes eléctricos puedan circular por doble vía a 200 km/h, tanto para llevar pasajeros en el corredor que va de A Coruña a Oporto, como mercancías entre todos los puertos y zonas industriales de nuestra eurorregión atlántica. Un puente en red, no radial, un puente para la economía sostenible, para no ser dos finisterres sino una sola puerta europea y atlántica.

Un tercer puente (un segundo heredero) que hará posible que el viejo puente del vapor recobre sus raíces. Ahora ya como puente slow e interurbano entre dos núcleos históricos de patrimonio envidiable. Para los caminantes, los ciclistas, para los que conducen sin prisa o para un transporte ferroviario de cercanías que la crisis energética pondrá en valor.

Resultará casi increíble comprobar cómo los tres trazados dibujados en 1897 se hacen realidad. Y cada puente tendrá su razón y sus límites. Aunque el tercer puente es el reto del siglo XXI. Si nuestros gobernantes (de un lado y otro) no son capaces de evitar los mismos retardos del siglo XIX, o las rémoras centrípetas, será porque atendiendo a clientelas despilfarradoras y provincianas postergan inversiones que sí son estratégicas. El viejo puente se lo recriminará cada día que pase.


Comentarios

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

O antigo Hospital e Inclusa (actual Edificio "Francisco Sánchez") cumpre hoxe cen anos

Neste ano 2023 a cidade de Tui vive diversos aniversarios de interese, especialmente o referente ao cuarto centenario do falecemento do egrexio médico e filósofo tudense, Francisco Sánchez, sobre o que nos ocuparemos en datas próximas. https://www.facebook.com/fotosantiguastuy/photos Centrará hoxe a nosa atención outra significativa efeméride, o centenario da inauguración do Hospital e Inclusa de Tui celebrado o 1 de maio de 1923, hai hoxe cen anos, que culminaba un longo proceso de construción deste edificio. Na actualidade este antigo hospital é o Edificio “Francisco Sánchez” coñecido popularmente como Área Panorámica de Tui. É pois unha feliz oportunidade para realizar unha aproximación a historia deste edificio emblemático da nosa cidade. Un edificio creado para acoller as instalación do hospital e da casa de expósitos, ou inclusa. A historiografía ten abordado nas últimas décadas aspectos da historia social pouco atendidos tradicionalmente. O tema da marxinación social é un de

Unha nova entelequia: un Camiño Portugués de Nossa Senhora do Norte por Tomiño e Gondomar

Vivimos nun mundo mediático onde cada vez temos acceso a un maior abano de información de todo tipo, o que en principio resulta altamente positivo e enriquecedor pero paralelamente existe o evidente risco de carecer de elementos de discernimento e valorización para recoñecer o rigor e a falsidade, a veracidade e os falseamentos. Ven a conto esta obviedade para abordar unha breve reflexión sobre a noticia que en días pasados publicaron os medios de comunicación con este titular: Tras un año de investigación, la alcaldesa de Tomiño, Sandra González; el presidente de la Cámara Municipal de Vila Nova de Cerveira, Rui Teixeira, junto al alcalde de Gondomar, Francisco Ferreira, y la concejala de turismo de Redondela, María Castro; y el arquitecto e investigador Antonio Soliño, presentaron el «Camiño da Nosa Señora do Norte a Santiago», una variante del Camino de Santiago que pasa por el territorio que recogen ya los archivos históricos. No texto da noticia se afirma o seguinte: La invest

A fábrica de galletas "La Peninsular"

Temos sinalado neste blog en diversas oportunidades o descoñecemento que posuimos da historia contemporánea de Tui fronte a outros períodos históricos moito mais investigados que a nosa historia mais recente. Aspectos como a vida política tudense na primeira metade do século XX seguen esperando un achegamento como tamén os procesos e dinámicas socias desenvolvidos no noso territorio. Hoxe ofrecemos en Tudensia un post sobre a fábrica de galletas “La Penínsular” que abrangue case medio século da vida económica tudense. Achegamos a información ofrecida polo profesor de historia económica da Universidade de Santiago de Compostela, Angel Ignacio Fernández González, no seu blog “Galicia Agraria” nun documentado post sobre a industria de galletas en Galicia nos principios do século XX. Aportamos a rica e moi completa información que achega profesor Fernández algunha pequena referencia da nosa autoria colocadas como notas. http://galiciaagraria.blogspot.com.es/2012/03/gall